Het is vanzelfsprekend dat ouders, docenten en andere opvoeders er voor kinderen zijn, maar daarmee is een kind nog niet altijd vanzelf sprekend. Met deze metafoor opende ik afgelopen vrijdag op de conferentie digitale geletterdheid van Kennisnet en Mediawijzer in het Beeld en Geluid museum. Dat was ook meteen de aftrap van de Week van de Mediawijsheid.
Het leuke van deze bijeenkomst was dat er ook echt kinderen aan het woord waren. Samen met Klaudia en Levente pleitte ik in een kort betoog kinderen een podium te geven van vertrouwen, vervolgens écht naar ze te luisteren en vooral een (gespreks)partner te zijn in de verkenning en ontdekkingstocht van de digitale wereld.
Mediawijsheid
Wijzer word je door met elkaar te praten en echt naar kinderen te luisteren. Ik hoor nog veel te vaak dat ouders en leerkrachten het internet of bepaalde delen ervan verbieden. Natuurlijk, het is logisch en vooral een natuurlijk instinct om kinderen te beschermen, maar beschermen is niet altijd het beste wat je kan doen.
Het internet heeft veel te bieden en vaak weten kinderen meer dan hun ouders. De terechte angst bij hen, maar ook bij leerkrachten is dat ze in aanraking komen of zelfs verzeild raken in het malafide deel ervan of beïnvloed worden door de delen van internet die je jouw kind niet toewenst.
Echter moeten kinderen wel weten dat de donkere kant van het internet er ook is. Ook leren een kritische houding aan te nemen en dat iets wat waar schijnt te zijn, niet altijd waar hoeft te zijn. Maar hoe doe je dat?
Onderbuikgevoel
Het natuurlijk instinct, oftewel het gezond verstand en jouw referentiekader over wat goed is en wat niet, geef je graag door aan kinderen. Daarom is het belangrijk om ervaringen met kinderen te delen. Als een kind iets geks tegenkomt of een onbetrouwbare app installeert, is dat een kans om met elkaar te praten. Heel belangrijk is daar onbevooroordeeld te blijven. De dialoog met kinderen is een leerproces in de ontwikkeling van een gezond onderbuikgevoel.
Vertrouw en luister
Gesprekken met kinderen leren mij dat zij soms ook dingen verzwijgen tegenover ouders. Logisch! Iedereen doet wel eens iets stiekem, omdat het spannend is. Maar dat is niet wat ik bedoel. Als ik doorvraag komt het nog veel te vaak voor dat ouders niet op de hoogte zijn wat ze op internet doen. Onbekend maakt immers onbemind. toch hoeft dat geen drempelvrees te zijn, omdat er altijd nieuwe dingen zijn en alles in het leven onderhevig is aan verandering.
Vertrouwen in jezelf en de ander is de basis om goed naar elkaar te luisteren. Praat veel met elkaar over wat je tegenkomt, ontdekt en er vervolgens hoe je ermee om wil gaan.
Waarom doe ik de dingen die ik doe?
Deze vraag is misschien wel de belangrijkste als je elkaars antwoorden wil delen. Samen werken aan bewustwording is het mooiste wat er is. Ga samen internetten. Laat je kind zien, wat je doet en waarom. En doe dat andersom. Zo toon je naar elkaar interesse én praat je meer met elkaar. Het belangrijkste wat je daar dan misschien wel uit opmaakt is dat fouten maken moet. En zoals heel vaak al is gezegd bouw je op een basis van vertrouwen en leer je met gezond verstand!
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
